Etiket: öfke kontrolü

Çocuğun dayakla terbiye edilebileceği düşüncesi günümüzde modern ailenin kurulması ve çocuk disiplini konusundaki bilimsel çalışmaların artmasıyla giderek etkisini kaybediyor. Ancak çocuk bakımı hakkında bulabildiği kaynakları okuyan, çocuğunu ve ailesini seven, şiddete meyilli olmayan ebeveynlerin bile kimi zaman kontrollerini kaybederek çocuklarına vurduklarını biliyoruz.

Sanılanın aksine şiddetin çocuğun psikolojisi ve gelişimi üzerinde olumsuz bir etkisi olması için yüksek düzeylere varması gerekmiyor. Bir kontrolsüzlük anında atılan tek bir tokat ya da çocuğu sertçe itmek bile çocukları en az “dayak yemek” kadar kötü etkileyebiliyor. Üstelik vurmanın ve dayağın bir çocuk yetiştirme biçimi olarak benimsenmeyip istisnai durumlarda ortaya çıkması da hiçbir şeyi değiştirmiyor, çünkü çocuklar şiddet gördükleri ve sevilmediklerini hissettikleri anları mutlu oldukları anlara nazaran daha fazla hatırlıyorlar.  Çocuğa vurmak tam da bu nedenle ne zaman, ne şekilde ve hangi şiddette olursa olsun kabul edilebilecek bir davranış değil.

Çocukların psikolojik ve fiziksel gelişimleri üstünde yapılan araştırmalara göre hafif tokatlar şeklinde de olsa dayak yiyen çocuklar hem beden bütünlükleri konusunda kafa karışıklığı yaşıyor, hem de özgüvenlerini kaybediyorlar. Bu fikir anne-babalara bir parça garip gelebilir belki, ama çocuğunuzu disipline ederken onun zihninin ve bedeninin sahibi olmadığınızı kendinize sık sık hatırlatmalısınız. Özellikle bebeklik, çocukluk ve ergenlik yıllarında yaşamak için size bağımlı olacak olsa da çocuğunuz kendi başına bir birey ve siz dahil kimsenin onun bedenine kendi öfkeniz yüzünden zarar vermeye hakkı yok.

Bir ceza yöntemi olarak çocuğa vurmak hem geleneksel, hem de modern ailelerde hala görülen bir uygulama. Pek çok ebeveyn çocuğunuza neden vurmamalısınız sorusunun cevabını çok iyi bildikleri halde kendi sergiledikleri şiddeti hafif veya istisnai olarak niteleyip meşrulaştırma eğilimine giriyorlar. Bu çağ dışı uygulamanın bir türlü ortadan kalkmaması, çocukların bilinç dışı düzeyde de olsa ebeveynlerini ciddi ölçüde örnek almalarından kaynaklanıyor. Dayak yiyen çocuk fiziksel şiddeti öfke anlarının meşru bir refleksi olarak görüyor ve özellikle erkek çocukların yetişkin hayatlarında eşlerine ve çocuklarına şiddet uygulama ihtimalleri yükseliyor. Kız çocukları ise kadının toplumumuzdaki yeri nedeniyle fiziksel şiddetin psikolojik etkilerini daha çok iç dünyalarında yaşıyor ve eğitimde, iş hayatında ve evliliklerinde ciddi uyum, güven ve özgüven sorunları yaşıyorlar.

Eğer çocuğunuza bir kere olsun vurduysanız ya da vurmayı düşündüyseniz anne-baba olarak bir çocuk gelişimi uzmanına başvurmanızda, çocuğa vurma düşüncesi aklınızdan sık sık geçiyorsa ve kontrolünüzü kaybedeceğinizden korkuyorsanız öfke kontrolü konusunda bir uzmandan yardım almanızda yarar var. Unutmayın ki dayağın az, çok, ağır, hafif gibi ölçüleri yoktur ve gözünüzün döndüğü bir anda çocuğunuza uygulayacağınız en ufak şiddet onun toplum içinde bağımsız bir birey olarak gelişimine büyük bir darbe vuracaktır.